Terapia Behawioralna

Jako cel terapii przedstawia się pomoc w adaptacji dziecka w społeczeństwie oraz rozwijanie umiejętności i zdolności, które pomogą w kontaktach społecznych.

Zaczynając terapie u dziecka terapeuci powinni zebrać informacje na temat dziecka tworząc dla niego profil rozwojowy.

Informacje jakie pojawiają się w profilu rozwojowym dziecka:

• Na jakim poziomie rozwoju emocjonalnego znajduje się dziecko.

• Jaką ma wrażliwość na bodźce sensoryczne, zdolności motoryczne oraz zdolność z jaką przetwarza informacje.

• Jakie dziecko ma relacje ze swoimi opiekunami, rodziną oraz z pozostałymi ludźmi

Informacje te są potrzebne, aby ustalić cele do jakich chcemy dążyć w rozwoju dziecka.

Howlim zaproponował własny programy terapeutyczny i edukacyjny dziecka. Wymienia programy terapeutyczne, które należy wykorzystywać podczas terapii behawioralnej. Zwraca uwagę również na to, że powinny być one połączone z hamowaniem trudnych zachowań u dziecka.

Terapia behawioralna powinna spełniać poniższe warunki:

• W terapii powinna uczestniczyć rodzina dziecka

• Terapeuci pomagają dziecku w porozumiewaniu się ze społeczeństwem.

• Ważne jest, aby dziecko czuło się bezpieczne, dlatego nie rezygnuje się z różnych rytuałów dziecka. Wykorzystuje się je do motywowania dziecka i nagradzanie.

• Powinno być stworzone odpowiednie środowisko dla dziecka, które będzie zmniejszać niepokój. Wykorzystywane są bodźce wzrokowe.

• Dziecko powinno być uczone komunikacji ze społeczeństwem i umiejętność zabawy z rówieśnikami.

• Stosowane powinny różne programy, które rozwijają „teorie umysłu”.

• Powinna być także zapewniona pomoc rodzinie dziecka z autyzmem. Terapeuci powinni skupiać się też na potrzebach rodziny, nie tylko na dziecku.

• W terapii behawioralnej powinno wzmacniać się i nagradzać pozytywne zachowania dziecka, których terapeuci oczekują. Na samym początku jako wzmocnienia stosuje się wzmocnienia pierwotne, to co dla dziecka jest przyjemne (np. smakołyki lub dana aktywność, którą dziecko lubi wykonywać. Następnie stosuje się wzmocnienia społeczne. (np. bicie braw, chwalenie, przytulenie)

• Na początku terapeuci stosują łatwe i krótkie polecenia oraz stosują podpowiedzi, aby dziecko zyskało pewność siebie.

W trakcie takiej terapii, każde dziecko musi być uczone indywidualnie, różnym tempem i rytmem. Nauka jest podzielona na małe elementy, które dzieci opanowują po kolei. Nie wprowadza się następnego elementu, jeśli dziecko nie opanowało dotychczasowych. Umiejętności dziecka są cały czas dobudowywane do tych, które już istnieją. Dzieci potrzebują wiele powtórzeń, aby opanować nowe zdolności. Wyćwiczone umiejętności, są ćwiczone również w innych miejscach. Dziecko powinno pracować tez z różnymi osobami. Pracę w grupach dobrze jest zaczynać od mniejszych, przechodząc stopniowo do większych grup.

Celem takiej pracy jest nauka wykorzystywania umiejętności przez dziecko w sytuacjach codziennych, aby dziecko prawidłowo funkcjonowało w swoim środowisku naturalnym w społeczeństwie.

Ivar Lovas przeprowadził badania na temat terapii behawioralnej, które wykazały, że po 2-3 latach stosowania tej metody 47% dzieci osiągnęło prawidłowy poziom funkcjonowania.

Efektywność tej terapii zależy jednak od odpowiedniego wyszkolenia terapeutów (teoretycznego i praktycznego). Główną rolę odgrywają także rodzice, którzy też potrzebują odpowiedniego wyszkolenia w tym zakresie, aby kontynuować terapię także w środowisku domowym.