Niektóre cechy autyzmu  

Autyzm jest zaburzeniem o charakterze neurologicznym, dotyczącym mózgu i mającym najczęściej podłoże genetyczne oraz wiele czynników środowiskowych. Pierwsze objawy ujawniają się do 3 roku życia.

Obszary zaburzeń w autyzmie:

• kontakty społeczne,

• komunikacja,

• zachowania.

Najczęściej występujące cechy w autyzmie:

• nie reaguje na swoje imię,

• unikanie kontaktu wzrokowego

• brak reakcji na komunikaty rodziców

• nie wskazuje na przedmioty

• nie ma potrzeby przytulania, ani podnoszenia

• nie reaguje na zaczepki dorosłego (dzieci prawidłowo się rozwijające uwielbiają takie zabawy),

• bardziej interesuje się kontaktem z przedmiotami niż ludźmi,

• nie uczestniczy w zabawie z rówieśnikami,

• nie podąża za wzrokiem,

• lubi samotność,

• bardzo rzadko się uśmiecha,

• ma mimikę twarzy, która nie wyraża wielu emocji,

• bywa nadpobudliwe i impulsywne,

• często wpada w agresję bez wyraźnego powodu,

• prawie wcale nie mówi, a jeśli już to używa słów nie mających znaczenia,

• wprowadza przedmioty w jednostajny ruch obrotowy,

• zabawa niezgodna z funkcją zabawek, np. zamiast jeżdżenia autkiem, układanie pojazdów w szeregi, stukanie zabawką, przesuwanie przed oczami,

• kiwa, obraca się w jednym miejscu bez przerwy,

• ma utrudnione kontakty z innymi ludźmi,

• jeśli rozmawia – to na jeden temat,

• jest nadwrażliwe na dźwięki i dotyk,

• nie biega w podskokach,

• nie ma spontanicznych odruchów,

• uporczywe powtarzanie pewnych ruchów (stereotypia), np. wykręcanie sobie rąk, trzepotanie palcami.

• uwielbia rutynę, bardzo denerwuje się, kiedy ktoś/coś zakłóca ich plan dnia,

• brak inicjowania zabawy z opiekunem,

• brak naśladownictwa czy wręcz zabaw naśladujących czynności dorosłego,

• brak zabawy symbolicznej (pojawia się ok 15 miesiąca życia), brak zabawy „na niby”,

Tymczasem w autyzmie moment postawienia diagnozy jest bardzo ważny. Jeżeli będziemy w stanie zająć się dzieckiem przed 2. rokiem życia, to są duże szanse, że uda się nadrobić opóźnienia rozwojowe i za kilka lat nie trzeba mu będzie pomagać.

Warto podkreślić, że wczesna diagnoza to szybsze wcielenie w życie terapii, która ma za zadanie pomóc dziecku, aby po prostu lepiej i łatwiej mu się żyło!